5 Αλήθειες που δεν Γνώριζες για τις Αδερφές Ψυχές .
Εξηγεί ο Χανς Βίλχελμ.
Γειά σας είμαι ο Χανς Βίλχελμ.
Μία από τις ερωτήσεις που λαμβάνω πιό συχνά είναι αυτή που αφορά το έτερον ήμιση.
Υπάρχει τόσο μπέρδεμα σχετικά με αυτή!
Και στο σημερινό σύντομο βίντεο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας πέντε αλήθειες που θα σας εκπλήξουν και τις οποίες μπορεί να ακούτε πρώτη φορά.
Πρώτα πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε πνευματικά όντα και έχουμε ένα πνευματικό οίκο.
Και στον πνευματικό μας οίκο έχουμε όλοι μας μια αδελφή ψυχή ή ό,τι αποκαλείται κόσμημα ή δίδυμη φλόγα.
Η αδερφή μας ψυχή είναι το έτερον ήμισυ το οποίο μας συμπληρώνει πλήρως. Μα μονάχα σε σπάνιες περιπτώσεις ενσαρκώνονται οι αδελφές ψυχές μαζί, την ίδια εποχή.
Και σε τέτοιες περιπτώσεις, έχουν συχνά δεσμευτεί να βοηθήσουν τον κόσμο με ένα θαυμάσιο έργο, όπως μια καινούργια διδασκαλία ή θεραπεία ή οτιδήποτε άλλο θα οφελούσε πολύ την κοινωνία και τον πλανήτη Γη. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι αδελφές ψυχές ενσαρκώνονται μαζί για να βοηθήσουν η μία την άλλη προκειμένου να εκπληρώσουν το μνημειώδες έργο τους.
Για τους περισσότερους από εμάς είναι διαφορετική ιστορία.Οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε εδώ για λιγότερο υψηλούς λόγους, λοιπόν η απάντησή μου στο ερώτημα: “Πώς μπορώ να βρώ την αδελφή ψυχή μου”, μπορεί να εκπλήξει πολλούς.
Δεν πρέπει να είμαστε με την αδελφή ψυχή μας εδώ στη Γη.
Ας το εξηγήσω, γιατί έρχεται σε αντίθεση με πολλές διδασκαλίες της Νέας Εποχής.
Θυμάστε όταν ήμασταν παιδιά και είχαμε έναν πραγματικά στενό φιλαράκο;
Μπορεί να ήταν ο καλύτερος φίλος μας, η αδερφή μας, η μητέρα, ο πατέρας, οι παππούδες ή οποιοσδήποτε άλλος προς τον οποίο αισθανόμαστε εξαιρετικά κοντά. Θα μπορούσε να είναι το κατοικίδιό ζώο μας. Κάποιος που ήταν πάντα εκεί για εμάς και μας βοηθούσε,μας κατηγορούσε και στον οποίο μπορούσαμε να βασιζόμαστε τελείως. Και τότε μια μέρα οι γονείς μας, μας έστειλαν στο πανεπιστήμιο.
Τότε τί συνέβει;
Ξαφνικά ήμασταν τελείως μόνοι αντιμετωπίζοντας όλο αυτό τον καινούργιο κόσμο με καινούργιες προκλήσεις ολομόναχοι.
Κανένας απο τους φίλους, τα οικογενειακά μέλη, ούτε καν ο σκύλος ή ο αγαπημένος μας προστάτης-το αρκουδάκι- δεν ήρθε μαζί για να μας βοηθήσει, να μας παρηγορήσει και να μας κρατά το χέρι καθώς αντικρίσαμε αυτόν τον μεγάλο και άγνωστο κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει όταν εναντιωνόμαστε.
Όσο σκληρό κι αν μοιάζει αρχικά, είναι όλο μέρος της πορείας της πνευματικής μας εξέλιξης. Έχουμε αφεθεί να βρούμε τις δικές μας λύσεις εδώ στη Γη. Είμαστε εδώ για να μάθουμε να ακούμε την ίδια μας εσωτερική θεία καθοδήγηση και να ακολουθούμε την διαίσθησή μας.
Λοιπόν γιατί δεν έχουμε κάποιον σαν μια αδερφή ψυχή στο πλάι μας;
Είμαστε εδώ για να αποκτήσουμε επίγνωση της αγάπης μέσα μας και να την εκφράσουμε. Αυτή η θεία αγάπη, που βρίσκεται σε όλους μας, είναι η πραγματική μας δύναμη στη ζωή μας – Η σύνδεσή μας με τη θεικότητα. Έχουμε όλοι μας ακούσει για τον εσωτερικό μας Θεό, τον εσωτερικό μας Χριστό ή την ουράνια βασιλεία που βρίσκεται μέσα μας. Μα δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε αυτή τη διαδικασία και να βασιστούμε σε αυτή την εσωτερική δύναμη.
Αντ’αυτού, όποτε αισθανόμαστε χαμηλά σε ενέργεια, συνήθως ποθούμε και αντλούμε ενέργεια από τον εξωτερικό κόσμο.
Ίσως ενέργεια από άλλους ανθρώπους,από τροφή,ουσίες και πολλές άλλες πηγές.
Αυτό που πραγματικά αναζητάμε είναι η αγάπη. Αν στηριζόμαστε υπερβολικά στην δύναμη, Αγάπη ή καθοδήγηση που έρχεται από κάποιον άλλον, όπως για παράδειγμα από την αδερφή ψυχή, δεν μαθαίνουμε το πιο ουσιαστικό μάθημα:
Ότι δεν χρειαζόμαστε αγάπη γιατί είμαστε αγάπη.
Είμαστε όλοι μας ένα με το Θεό.
Νομίζω πως ο Μπάιρον Κέιτι το έθεσε πολύ καλά όταν είπε: “Άν είχα μια προσευχή, θα ήταν αυτή :
Θεέ μου, γλίτωσε με απο τον πόθο για αγάπη, επιδοκιμασία και εκτίμηση. Αμήν”.
Πρέπει να μάθουμε να βρίσκουμε οι ίδιοι τη δύναμη που θα μας στηρίζει και να αισθανόμαστε ασφαλείς με τον εαυτό μας, τελείως ελεύθεροι από την ανάγκη να μας αγαπούν, να μας επιδοκιμάζουν και να μας εκτιμούν. Με άλλα λόγια πρώτα χρειάζεται να παντρευτούμε τον εαυτό μας.
Άν λαχταρούμε έναν παρτενέρ να μας αγαπάει και να δώσει στη ζωή μας σκοπό, θέτουμε ένα υπέρογκο βάρος στους ώμους του. Μέρος του λόγου που βρισκόμαστε εδώ στη Γη είναι για να ανακαλύψουμε αυτό το εσωτερικό κόσμημα αυτή τη θεία αγάπη, μέσα μας.
Και, για να το επιτύχουμε, χρειάζεται αρχικά να εκπλεύσουμε για αυτό το ταξίδι μοναχοί.
Η αδερφή ψυχή μας απλά θα μας περισπούσε την προσοχή. Αυτός είναι ο λόγος που πηγαίνουμε στο πανεπιστήμιο μόνοι. Και ομοίως η Γη είναι και αυτή ένα πανεπιστήμιο για την ψυχή μας.
Μα αυτό δε σημαίνει πως θα έπρεπε να περάσουμε τη ζωή μας μόνοι εδώ στη Γη.
Το να ζούσαμε σε πλήρη απομόνωση δεν θα βοηθούσε την πνευματική μας ανάπτυξη.
Χρειαζόμαστε άλλους για να αλληλεπιδράσουμε και να τους αγαπούμε και υπηρετούμε. Γι’αυτό δεν μπορούμε να έχουμε την αδερφή ψυχή μας μαζί μας, όμως σίγουρα μπορούμε να έχουμε μια παρτενέρ ψυχή ή και πολλές παρτενέρ ψυχές. Οι παρτενέρ ψυχές μας είναι εδώ για να μας υποστηρίζουν και να μας προκαλούν.
Μια παρτενέρ ψυχή είναι διαφορετική από μια αδελφή ψυχή. Όπως είπαμε νωρίτερα μια αδελφή ψυχή είναι κάποιος που τελείως μας συμπληρώνει και μας ολοκληρώνει, κάποιος που είναι σε πλήρη αρμονία μαζί μας, ακριβώς όπως στο μιας που κάνουν ένα ολόκληρο. Δεν υπάρχουν τριβές μεταξύ αυτών των στο μισών. Ακριβώς όπως ένα ακατέργαστο διαμάντη, που χρειάζεται κόψιμο, τρόχισμα και γυάλισμα προτού λάμψει, έτσι κι εμείς χρειαζόμαστε κάποια τριβή για να μεγαλώσουμε και να αναπτυχθούμε.
Και μια αδελφή ψυχή δεν μας το δίνει αυτό.Άνεση και εξέλιξη (βελτίωση) δεν πάνε μαζί.
Η παρτενέρ ψυχή είναι λίγο διαφορετική από την αδελφή ψυχή. Είναι κι αυτός ή αυτή επίσης κάποιος με τον οποίο μπορούμε να αισθανόμαστε πολύ κοντινά.
Μπορούμε να βιώσουμε βάθος αγάπη, ευδαιμονία και Ενότητα με αυτούς.
Ίσως με γάμο, φιλία, επαγγελματική σχέση ή ακόμα και με μέλη της οικογένειας όπου γεννηθήκαμε.
Όμως οι παρτενέρ ψυχές μας δίνουν περισσότερα απ’όσα μπορούν να μας δώσουν οι αδελφές ψυχές. Μας προκαλούν, μας απογοητεύουν, ναι, μπορούν ακόμα και να μας τρελάνουν.
Κι αυτό είναι μέρος του καθήκοντος τους, διότι βρίσκονται εδώ για να μας καθρεφτίσουν ό,τι έχουμε ακόμα να μάθουμε να ξεπερνάμε ή να μάθουμε να αγαπάμε ή να μάθουμε να επιμείνουμε.
Μήπως ήρθαν για να μας επιδείξουν εκείνες τις πράξεις που πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ως φαύλες;
Και μήπως η σχέση μας μαζί τους κρατά μόνο όσο χρειάζεται για να ξεκαθαρίσουμε τί είναι καλό και τί καλό και μετά παθαίνει ένα φυσικό θάνατο;
Αγαπάμε τον αμετάβλητο βιαστή, κλέφτη και εκβιαστή; Αγαπάνε τον διάβολο; Αγαπάμε το Αρχείο, το πονηρό , το εγωιστικό, το κακοβουλοκαι το άσπλαχνο;
Τότε γιατί υπάρχει η κόλαση; Γιατί δεν είπε ο άγιος Πέτρος ” μπείτε όλοι στον Παράδεισο αδέλφια” και δεν ανοίξαμε, κι εδώ κάτω στη Γη, τις πόρτες των φυλακών να αγκαλιαστούμε όλοι μέσα στην αγάπη και τη συγχώρεση;
Ότι μας ταιριάζει στον παρτενέρ μας, είναι συνήθως μια αντανάκλαση των δικών μας ελαττωμάτων.
Οι παρτενέρ ψυχές μας είναι οι καθρέφτες μας.
Άν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτή την συναρπαστική δυναμική, προτείνω να βλέπατε το σύντομο βίντεό μου σχετικά με το Νόμο της Προβολής.
Οι παρτενέρ της ψυχής είναι θαυμάσιοι και βοηθητικοί αντικαταστάτες των αδερφών ψυχών και συχνά έχουμε περάσει πάρα πολλούς βίους μαζί τους.
Όταν έχουμε ανακαλύψει και αναπτύξει αυτή τη θεία αγάπη μέσα μας, θα βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά.
Αντί να αναζητάμε την μία και μοναδική μας αδελφή ψυχή, ξαφνικά θα αντιληφθούμε, σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο, ότι στην πραγματικότητα, όλοι γύρω μας είναι πράγματι κι αυτοί αδερφές ψυχές μας. Διότι δεν είμαστε χωριστοί. Είμαστε όλοι ένα. Όλοι μας είμαστε μόνο ένας. Σκεφτείτε το.
Δεν είναι ο καθένας με τον οποίο τώρα αλληλεπιδράμε το πιό σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας αυτή τη στιγμή; …Όπως ακριβώς η αδελφή ψυχή μας; … Κι όταν πραγματικά κινητοποιούμαστε απο την αγάπη, είμαστε βασικά ερωτευμένοι με όλα και με όλους.
Τότε θα μεταχειριζόμαστε όλους με ευλάβεια και σεβασμό, ακριβώς όπως θα μεταχειριζόμασταν την προσωπική μας αδελφή ψυχή. Και τότε θα έχουμε ξοδέψει τα χρόνια μας στο πανεπιστήμιο της ζωής σοφά.
Νομίζω μας το χρύσωσε το χάπι.
Αδελφή ψυχή έχουμε μεν, όμως- ώ έκπληξη! – βρίσκεται στον ουρανό και θα τη συναντήσουμε Κάτω στη Γη μόνο όταν έρθουμε ώς διδάσκαλοι – κάτι δηλαδή που δεν προβλέπεται να συμβεί πολύ σύντομα, για εσάς και εμένα και τους περισσότερους από τους φίλους μας.
Από την άλλη, οι παρτενέρ ψυχές που συναντάμε εδώ είναι εκείνες και μόνο χρήσιμες , γιατί φέρνοντάς μας προκλήσεις και δυσκολίες, μας αναγκάζουν να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να μάθουμε να αγαπάμε.
Όμως, ποιός μπορεί να ισχυριστεί πως το να υπηρετούμε και να αγαπάμε είναι ο λόγος που έχουμε ρομαντικές σχέσεις;
Σίγουρα θέλουμε κι εμείς να πάρουμε ενέργεια από αυτές ( κι απλά προσφέρουμε σε ανταπόδοση ), έτσι δεν είναι;
Κι ο ίδιος δήλωσε πως “πρέπει να μάθουμε να είμαστε τελείως ελεύθεροι από την ανάγκη να μας αγαπούν, να μας επιδοκιμάζουν και να μας εκτιμούν”.
Άρα, το πνευματικό έννομο κίνητρο δεν είναι να πάρουμε αλλά να δώσουμε.
Και, εφόσον οι ρομαντικές σχέσεις έχουν το προφανές και αδιαφισβήτητο κίνητρο του πόθου να πάρουμε, δεν έχουμε ένα πνευματικό έννομο κίνητρο όταν αρχίζουμε αυτές.
Πνευματικά έννομη είναι η σχέση του τύπου που είχε η Μητέρα Τερέζα με τους λεπρούς που φρόντιζε. Τί θα μπορούσε να πάρει από τους άμοιρους και δυστηχείς;
Και πόσοι από εμάς θα διαλέγαμε, ως έτερον ήμισυ, για μια ρομαντική σχέση, ένα λεπρό;
Κι ας σημειώσω επίσης πως, στις διάφορες αφηγήσεις μεταθανάτιων εμπειριών που έχω δει στο youtube, πουθενά δεν είδα κάποιον να διηγείται πως, όταν ήταν στον ουρανό, είδε μια αδελφή του ψυχή εκεί.
Στην πραγματικότητα, εκεί θα φαινόταν τελείως ανώφελο αν υπάρχει αδελφή ψυχή.
Είναι εδώ στη Γη, που τη χρειαζόμαστε, για να παρηγορούμαστε που χάσαμε τον Ουρανό.
Leave a Reply