Σύμφωνα με τη θεωρία του Erik Erikson το αρχικό στάδιο της ψυχολογικής ανάπτυξης κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους περίπου της ζωής ενός παιδιού είναι ύψιστης σημασίας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης φάσης της ανάπτυξης, ένα βρέφος εξαρτάται εντελώς από τους φροντιστές του.
Όταν οι γονείς ή οι φροντιστές ανταποκρίνονται στις ανάγκες ενός παιδιού με συνέπεια και με τρόπο που αποπνέει ζεστασιά, το παιδί, στη συνέχεια, μαθαίνει να εμπιστεύεται τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω του.
Ευτυχώς το ένστικτο της μητέρας είναι να φροντίζει το μωράκι της. Το μωρό αμέσως μόλις βγεί απο την ασφάλεια της κοιλιάς, αναζητά με λαχτάρα τη σύνδεση. Απο τους γονείς και κυρίως απο τη μητέρα εξαρτάται ο τρόπος που το παιδί αργότερα στη ζωή του, θα συνάπτει σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω του. Το μωράκι στην κοιλιά της μαμάς του νιώθει ασφάλεια, ακούγοντας τη φωνή της , τρώγοντας το φαγητό, νιώθοντας την αγάπη και τη ζεστασιά που του προσφέρει.
Βγαίνοντας λοιπόν στον έξω κόσμο δημιουργούνται άλλοι τρόποι σύνδεσης του μωρού με τη μαμά οι οποίοι είναι οι εξής:
1. O θηλασμός
Όταν το μωρό θηλάζει τρέφεται η ψυχή και το σώμα του. Κοιτάζει επίμονα τη μαμά του προσπαθώντας να αναγνωρίσει το πρόσωπο του ατόμου που το αγαπά και το φροντίζει.
Η μητέρα με τη σειρά της αισθάνεται περισσότερη αυτοπεποίθηση καθώς καταφέρνει να θρέψει φυσικά το μωρό της και συνδέεται και η ίδια περισσότερο μαζί του.
Αναφέροντας την προσωπική μου εμπειρία θα ήθελα να σας μεταφέρω πως ο θηλασμός για μένα ήταν η πιό όμορφη εμπειρία της ζωής μου. Αισθανόμουν ήρεμη, γεμάτη και απίστευτα χαρούμενη.
2. Αγκαλιά
Όσο περισσότερη αγκαλιά και αγάπη τόσο πιό πλούσια παιδιά.
Παλιότερα μας έλεγαν αφήστε το μωρό να κλάψει, ακόμα και πολλοί παιδίατροι το μετράνε σε λεπτά. Μου φαίνεται απίστευτο να αφήνουμε ένα μωράκι στον πρώτο χρόνο της ζωής του που εμείς είμαστε τα πάντα για αυτό να κλαίει για να μην ”κακομάθει”. Το μωρό κλαίει επειδή κάτι χρειάζεται. Μπορεί να θέλει άλλαγμα, μπορεί να πεινάει, μπορεί απλά να έχει τρομάξει επειδή άνοιξε τα ματάκια του και τρόμαξε που είναι μόνο του. Πώς είναι δυνατόν να τo αφήσουμε να κλαίει; Πως είναι δυνατόν να επιτρέψουμε το φόβο και την ανασφάλεια να ριζώσουν.
3. Ενθάρρυνση γέλιου και χαράς
Όταν το μωρό γίνει τριών μηνών μαθαίνει τη χαρά και το γέλιο. Είναι η φάση κατά την οποία οι γονείς χρειάζεται να ενθαρρύνουν το μωρό να γελάει κάνοντας γκριμάτσες, παίζοντας μαζί του, γαργαλώντας το. Όταν το παιδί γελάει, μαθαίνει ότι περνώντας χρόνο με αυτούς που το αγαπούν και τους αγαπά είναι ευχαρίστηση και αρχίζει να διακρίνει αυτούς με τους οποίους θέλει να περνάει χρόνο και αυτούς που δεν θέλει.
4. Αφήστε τα παιδιά να εκφραστούν
Οι μητέρες συνήθως προσπαθούν να απομακρύνουν το παιδί τους από κάθε κίνδυνο. Δεν θέλουν να φοβηθούν ή να πονέσουν. Πολλές φορές αυτό όμως οδηγεί σε υπερπροστατευτικότητα η οποία εμποδίζει τα παιδιά να έχουν εμπειρίες και τους δημιουργεί περισσότερο φόβο στο να κάνουν καινούργια πράγματα στη ζωή τους.
Αφήστε τα παιδιά σας να εκφραστούν, να εξερευνήσουν, αρκεί να είστε κοντά τους να τα προσέχετε, και η παρουσία σας προκαλεί και σε αυτά ασφάλεια.
5. Εμπιστοσύνη
Ένα παιδί μαθαίνει να εμπιστεύεται από τους ανθρώπους που είναι γύρω του. Στον πρώτο χρόνο της ζωής του το μωρό νιώθει ασφάλεια και εμπιστοσύνη προς μια μαμά η οποία είναι εκεί αμέσως όταν την χρειαστεί. Κατά τη διάρκεια του μεγαλώματός του προσπαθήστε να δίνετε χώρο στο παιδί, να του δείχνετε πως το εμπιστεύεστε. ΕΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ, ένα παιδί που του φέρονται καλά και το σέβονται έχει τα ισχυρότερα όπλα για να γίνει ένας χαρούμενος και ψυχικά υγιείς άνθρωπος.
Leave a Reply