DANCE ME TO THE END OF LOVE
Leonard Cohen
Χόρεψέ με στην ομορφιά σου, με ένα φλεγόμενο βιολί,
χόρεψέ με μέσα από τη σύγχυση, μέχρι με ασφάλεια εκεί να μαζευτώ.
Σήκωσέ με σαν κλαδί ελιάς και γίνε το περιστέρι μου.
Χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα, χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα.
Άσε με να δώ την ομορφιά σου, όταν οι άλλοι θα έχουν φύγει,
άσε με να νιώσω την κίνησή σου, όπως κάνουν στη Βαβυλώνα.
Δείξε μου αργά…αργά, αυτό που ξέρω να φτάνω στα όρια,
χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα, χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα.
Χόρεψέ με μέχρι το γάμο, χόρεψέ με και ακόμη πιό μετά.
Χόρεψέ με τρυφερά, χόρεψέ με και για πολύ καιρό.
Είμαστε κι οι δυο μα κάτω από τον έρωτά μας, είμαστε οι δυο μας από πάνω,
χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα
χόρεψε με μέχρι το τέλος του έρωτα
Χόρεψέ με μέχρι τα παιδιά, να ζητήσουν να γεννηθούν.
Χόρεψέ με μέχρι να πέσει η αυλαία και τα φιλιά μας, γίνουν συνήθεια.
Φτιάξε ένα καταφύγιο μέχρι κάθε νήμα να κοπεί,
χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα
Χόρεψέ με στην ομορφιά σου, με ένα φλεγόμενο βιολί,
χόρεψέ με μέσα από τη σύγχυση, μέχρι με ασφάλεια εκεί να μαζευτώ.
Άγγιξέ με, με γυμνά χέρια, άγγιξέ με, με γάντια
χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα
χόρεψέ με μέχρι το τέλος του έρωτα
Όπως συμβαίνει και στο χορό, όταν η γυναίκα κάνει δύο βήματα πίσω, ο άντρας θα κάνει δύο βήματα μπροστά.
Όταν εκείνος κάνει δύο βήματα πίσω , θα κάνει εκείνη δύο βήματα μπροστά. Αυτό το πάρε δώσε είναι ο βασικός ρυθμός των σχέσεων.
Οι δύο σύντροφοι άλλοτε απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο και άλλοτε πλησιάζουν. Κάθε σχέση έχει κάποιους περιόδους, στις οποίες και οι δύο δεν έχουν να δώσουν πολλά και αποτραβιούνται για να ξαναπάρουν δυνάμεις. Αυτή η αέναη κίνηση εμπρός πίσω, κοντά, μακριά, θυμίζει χορό.
Και όταν δύο άνθρωποι χορεύουν, ο άντρας βιώνει την ανεξαρτησία και την αυτονομία του καθώς οδηγεί την ντάμα του, ενώ η γυναίκα βιώνει την ανάγκη της για συνεργασία και συντροφικότητα καθώς τον βοηθά να τη στηρίξει και να την καθοδηγήσει για να κάνει τις κινήσεις που θέλει.
Αυτού του είδους η συνεργασία είναι ιδανική προκειμένου να αναπτυχθεί οικειότητα. Όταν χορεύουμε μαζί στους ήχους του έρωτα, η ζωή γίνεται ένα μεγάλος χορός, αλλά σ’αυτόν οι άμαξες δε μεταμορφώνονται σε κολοκύθες τα μεσάνυχτα, τα λουλούδια δε μαραίνονται ποτέ και οι πολυέλαιοι συνεχίζουν να αστραποβολούν σαν χιλιάδες διαμάντια, καθώς περνούν οι δεκαετίες.
Παρόλο που πολλοί από τους γονείς μας δεν ήξεραν τα βήματα της οικειότητας που διαρκεί και του πάθους που μεγαλώνει, εμείς, οι σύγχρονοι άντρες και γυναίκες, ξέρουμε πια να τον χορεύουμε και τα δικά μας παιδιά θα τον χορεύουν ακόμα καλύτερα.
Η γενιά μας είναι αναμφίβολα μια μεταβατική γενιά, που έχει ως χρέος της να προχωρήσει μπροστά, να εξερευνήσει νέα εδάφη και να δημιουργήσει καλύτερες σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα.
Απόσπασμα απο το βιβλίο ‘Άρης και Αφροδύτη για πάντα μαζί’
Leave a Reply