Ο εαυτός μας είναι το μόνο που έχουμε σίγουρα.
Μπορούμε να μοιραστούμε ένα κομμάτι μας με κάποιον, αλλά δεν πρέπει να του το δώσουμε. Γιατί, όσο κοντά μας κι αν είναι αυτός ο κάποιος, το κομμάτι που πριν ήταν δικό μας πάντοτε θα μας λείπει.
Σκέψου, με κάποιον που αγαπάς μοιράζεσαι το σώμα σου – τα χέρια σου, το κεφάλι σου , το στήθος σου…
Φαντάσου να κόψεις το χέρι σου και να του το χαρίσεις…Όσο κοντά κι αν είναι αυτός ο κάποιος, εσύ θα είσαι για πάντα πιά με ένα χέρι. Κι αργά ή γρήγορα θα βρεθείς αντιμέτωπος με την αλήθεια : ”όσο κι αν σε αγαπά, θα προτιμούσε να ήσουνα αρτιμελής!”
Κι όσο αυτός ποτίζεται και ανθίζει από την αγάπη σου, τόσο εσύ θα μαραίνεσαι και ψάχνεις και δεν βρίσκεις, γιατί τα έχεις χαρίσει όλα.
Απόσπασμα από τους ”κομπάρσους της ηδονής” Εύα Ομηρόλη
Leave a Reply